Leczenie uzależnienia

Uzależnienia nie sposób wyleczyć przywracając utraconą kontrolę. Można natomiast z osobistym zaangażowaniem osoby uzależnionej pomóc mu tę kontrolę powstrzymać i powrócić do zdrowia. Bo choć alkoholizmu nie sposób wyleczyć, można z niego wyzdrowieć. Niezbędnym warunkiem tego wyzdrowienia jest aktywny udział i zaangażowanie osoby uzależnionej w procesie trzeźwienia. To ta osoba ma chcieć się zmienić, a nie inni ludzie – rodzina, otoczenie, społeczeństwo, czy sędzia. Owszem inni ludzie mogą odegrać rolę motywującą, lecz najważniejsza jest chęć osoby uzależnionej.

Na leczenie choroby alkoholowej składa się wiele etapów. Począwszy od otrucia, przez terapię w ośrodku stacjonarnym lub w poradni odwykowej, grupy AA, leczenie poszpitalne, rozwój duchowy i własny. W żadnym z tych etapów nie ma szans na postęp bez utrzymywania pełnej abstynencji.

Głównym elementem terapii uzależnienia jest wyuczenie nowych, zdrowych modeli zachowań potrzebnych do utrzymywania abstynencji. Pacjenci uzależnieni w wyniku picia mają ogromne nieumiejętności radzenia sobie w sytuacjach społecznych, w kontaktach z innymi ludźmi.

Pacjenci leczący się mają możliwość korzystania z treningów zachowań społecznie użytecznych celem poprawy posiadanych deficytów. Odbywa się to w ramach leczenia na etapie pogłębionym terapii i trwa 2-3 lata.

Terapia osób uzależnionych polega na nauczeniu umiejętności radzenia sobie bez alkoholu, ze stresem, poczuciem odrzucenia, krzywdą, nieśmiałością,nudą czy beznadziejnością. Jednak zasad trzeźwego życia nie wystarczy nauczyć się na pamięć, ich zrozumienie też nie wystarcza. Główny cel to przełożenie ich na konkretne zachowania.

Ważne jest to co pacjent będzie robił, czy będzie dalej poszukiwał pomocy, czy będzie stosował się do nowych zmian, nowych zasad, wskazówek i zaleceń.

Do podstawowych celów terapii zaliczamy:

1. Autodiagnozę uzależnienia: rozpoznanie choroby u siebie;
2. Zobaczenie strat wynikających z picia w różnych sferach życia;
3. Nabycie i wzmocnienie wewnętrznej motywacji do życia w trzeźwości (zyski z niepicia);
4. Nabycie podstawowych umiejętności koniecznych do utrzymywania abstynencji;
5. Rozpoznanie mechanizmów uzależnienia w celu zatrzymania choroby.